-> Home
Gelukkig Nieuwjaar !
Scheidingsmuur: Een kerstcadeau aan Bethlehem.
Palestijnse Amerikanen mogen Jeruzalem niet in.
“Vrolijk Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar, de Palestijnen wensen dat in het komende jaar 2005 de oorlog zal eindigen en er vrede zal komen, rechtvaardigheid, vrijheid en liefde voor iedereen in onze wereld vol problemen."
“Israël verwelkomde de christelijke pelgrims en de toeristen door een scheidingsmuur te bouwen in Bethlehem. Ze zetten alle christelijke Palestijnse burgers die in Bethlehem, Bet Sahour en Bet Jala wonen, in een kooi en vergrendelden de deur.
Dit was het Israëlische kerstcadeau voor de christelijke pelgrims, toeristen en burgers van Bethlehem in het jaar 2005", zei Salwa Awad, de vrouw van priester Dr. Bishara Awad, directeur van het Internationaal Bijbelcollege in Bethlehem.
“Israël weigerde aan de Palestijnse christenen het recht om de feestelijkheden van Kerst en Nieuwjaar te vieren in Bethlehem en Jeruzalem. De scheidingsmuur blokkeerde onze bewegingsvrijheid. We dienden een maand eerder een verzoek in aan de Israëlische Burgeradministratie voor toestemming om de Kerst- en Nieuwjaarsvieringen die in Jeruzalem werden gehouden, samen te doen met onze christelijke broeders, maar deze toestemming werd alleen gegeven op de eerste januari", zei professor Salwa Awad.
Salwa Awad en haar man zijn Palestijns-Amerikaanse burgers, ze wonen in Bethlehem, enkele van hun zonen en hun gezin wonen nog in de VS.
Salwa zegt: "De Israëlische regering respecteert de Amerikaanse burgers niet die in Palestina wonen, we mogen niet op het vliegveld Ben-Gurion komen, we mogen niet de doorgang voor buitenlanders nemen op de Allenby Brug, we mogen ook onze kerk in Jeruzalem niet in.
Toen mijn man een vergadering had in de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem, enkele dagen voor Kerstmis, probeerde hij de Bethlehem-Israëlische grens over te gaan bij het Al-Tantour instituut, die 'Grens 19' heette. De soldaten keken in zijn Amerikaanse paspoort met veel minachting, "dit is niet voldoende, ga naar de militaire autoriteit van Atzion en haal een doorgangsvergunning" zeiden de Israëlische soldaten die gelegerd waren bij de blokkade aan de ingang van Bethlehem.
Toen we aan de Israëlische autoriteiten een vergunning vroegen om Jeruzalem binnen te gaan, moesten we lang wachten. Soms weigerden ze om ons een vergunning te verlenen, er werd aan ons alleen een vergunning uitgegeven voor zeven dagen na Kerstmis, waar we vier weken op moesten wachten".
"We wilden bidden in onze kerk in Jeruzalem. Mijn man is priester en dokter. Onze mensen wachten altijd in de kerk. We hebben geen veiligheidsproblemen en ons gezin en onze familie hebben evenmin veiligheidsproblemen. We hebben Amerikaanse paspoorten, maar daarvoor is geen enkel respect bij de Israëlische blokkades. Het is alsof we schuldig zijn aan een misdaad. Maar waarom? Het is net alsof het een probleem is om een Palestijn te zijn", zei professor Salwa Awad.
“Bethlehem, de Stad van de Vrede waar de vredesvorst - Jezus - werd geboren, leeft die vrede niet" zei Dr. Bishara Awad.
Helaas ontbreekt de vrede in deze stad in het Heilig land. De Geboortekerk in de stad Bethlehem is door Israël zeer streng afgegrendeld, geblokkeerd door een muur en belegerd door het Israëlische leger.
Salwa praatte over de Israëlische propaganda in de media, ze zei: "Wat de Israëliërs zeggen in de media is één ding, maar wat de Israëliërs ten uitvoer brengen in iets volkomen anders. We luisterden naar de formele Israëlische verklaring voor Kerstmis, waarin ze zeggen: 'we zullen de hoofdblokkade openen aan de ingang van Bethlehem, we zullen de christelijke pelgrims en de toeristen toestaan de stad in te gaan, de Palestijnse christenen mogen van ons Jeruzalem in gaan, enz.'. Dit was allemaal Israëlische propaganda. Hun scheidingsmuur snijdt dwars door het midden van Bethlehem, de pelgrims en de toeristen mochten niet langs de Israëlische checkpoints teneinde bij de traditionele geboorteplaats van Jezus te komen op Kerstavond. De Israëlische soldaten stuurden de christelijke gelovigen uit Jeruzalem terug, enkele Palestijnse christenen werden vastgehouden, anderen werden gearresteerd. De hotels in de stad waren leeg."
Kerk in Bethlehem (Bron: Christelijke website van Bethlehem)
Toen de latijnse patriarch Michael Sabah naar de stad kwam, kwam hij naar de Catherinakerk. De menigte in de kerk was veel kleiner dan in voorgaande jaren, dan in de hausse van 1993 toen tienduizenden Palestijnse mensen stroomden naar de stad in de West Bank vanwege Kerstmis.
De vrouw van priester Dr. Bishara Awad zei: "Onze vieringen in Bethlehem, het Kerstfeest en Nieuwjaar in Bethlehem, blijven vieringen zijn van een scheidingsmuur, van gevangenschap van ons en de andere steden, van grenzen, van pesterijen, conflict, onveiligheid, angst, militaire bezetting, vastgehouden worden, vernielingen, arrestatie, schieten en doden, en de scheidingsmuur."
Salwa voegt eraan toe: “de Israëliërs bouwden de scheidingsmuur in het midden van Bethlehem. Ze veranderden de grenskaart van de stad. Deze beperkende Israëlische maatregelen rond Bethlehem hebben te maken met het plan van de Israëlische regering, dat werd goedgekeurd in de Israëlische ministerraad in 1994.
Dit plan bestaat eruit dat meer land van de gemeenschap van Bethlehem wordt afgepakt teneinde dat aan de gemeente van Jeruzalem toe te voegen omdat deze stad ooit de hoofdstad zal worden van hun staat "Groot-Israël".
Tussen 1994 en 2000, gedurende wat de "vredestijd" werd genoemd, plaatste de Israëlische bezetting een muur rond het Graf van Rachel, waardoor Bethlehem effectief in tweëen werd gesneden. Ze brachten veranderingen aan in de grensafbakeningen van Bethlehem zodat ze grondgebied van de stad konden weggraaien, daarna bouwde de Israëlische bezetting een joodse synagoge en een yeshiva-school in de buurt van het Graf van Rachel in het midden van Bethlehem, ze pakten de hoofdstraat af van Bethlehem en voegden die toe aan Jeruzalem.
De muur die ze bouwden midden in de hoofdstraat was maar 1,50 meter hoog en beperkte het verkeer in de stad. De reizigers die de stad uit wilden moesten nu vier kilometer om het noordelijk deel van de stad lopen, voordat ze bij het Israëlische checkpoint "19" kwamen, bij het Al-Tantour instituut, waar ze allemaal moesten stoppen en urenlang wachten op de Israëlische militairen om te worden gecontroleerd en te worden beledigd.
De Israëliërs gingen door met land wegroven van Bethlehem bij de grens van het Graf van Rachel, ze gooiden de werkers van de Islamitische Wakf (de leiding van de moskee) hun gebouw uit, nadat het Centrale Commando een militair bevel had uitgevaardigd dat dit gebouw moest worden afgepakt in 1999. Tientallen Palestijnse winkels onder het gebouw werden gesloten vanwege hetzelfde militaire bevel.
In 2004 bombardeerde de Israëlische bezetting het Moslim-kerkhof aan de grens van Rachel's Graf, ze beweerden dat het was om veiligheidsredenen. De botten van de doden vlogen overal door de lucht. Dit was nog een tussenstap van de Israëlische regeringsplannen betreffende het afpakken van de grens van de stad Bethlehem.
Onlangs bouwden ze de scheidingsmuur die de vredesstad nu blokkeert.
Meer dan 150 Palestijnse toeristenwinkels die tussen de Israëlische blokkade bij Rachel's Graf en hun "checkpoint 19" aan de ingang van de stad staan, zijn lamgelegd.
De Palestijnen die hier wonen, worden gevangen gehouden in een klein gebied dat aan de jurisdictie van Jeruzalem werd toegevoegd (dit gebied ligt in het midden van Bethlehem), maar de Palestijnse mensen uit dat gebied werden niet toegevoegd aan de volkstelling van Jeruzalem. Van beide kanten wordt nu aan hen het recht geweigerd om zich vrij te bewegen, naar Jeruzalem in het noorden en naar Bethlehem in het zuiden.
Ze worden omgeven door twee Israëlische blokkades en ze leven achter een scheidingsmuur.
De scheidings- of apartheidsmuur in Bethlehem (Bron: Ha'aretz)
Salwa Awad beschrijft de sfeer tijdens de christelijke feestelijkheden in Bethlehem: "De wereld zou moeten weten dat de plaats van Jezus' geboorteplek geen Kerstmis en Nieuwjaar vierde.
Er was geen echte viering in de stad Bethlehem, de geboorteplaats van Jezus. Er waren geen lichten, geen pelgrims, geen toeristen, er is geen leven in de stad. We rouwen nog steeds om president Arafat.
Een stoel in de voorste rij in de St. Catharinakerk op het Mangerplein was symbolisch leeg gelaten en bekleed met een Arabische hoofdtooi (een Keffiyah) tijdens de nachtmis als teken van respect voor Arafat.
De Heilige Stad was leeg. De hotels en winkels waren leeg, er werd niets verkocht vergeleken met de 1990-er jaren, de Israëlische grenzen hadden het toerisme effectief platgelegd evenals de economie, de scholing en onze bewegingsvrijheid in Bethlehem en buiten de stad.
De studenten van de Universiteit van Bethlehem zijn in aantal afgenomen, de studenten kunnen de universiteit niet bereiken. We zijn opgesloten in een concentratiekamp in Bethlehem."
Andere Palestijnen zeiden dat de Israëlische soldaten op checkpoint 19 hun toegangsvergunningen voor Jeruzalem kapot scheurden nadat ze de grens bereikt hadden, de soldaten zeiden “mamnoa, sagour”, wat betekent "het is gesloten". We kregen geen toestemming om naar onze kerken in Jeruzalem te gaan of mee te doen met de christelijke vieringen in de stad.
De Palestijnen zeiden dat ze ziek zijn van de grenzen, de scheidingsmuur, het dagelijkse moorden, beledigen en de vernederingen. "We zijn mensen, we willen leven in vrede en hopen dat het jaar 2005 ons vrede en rechtvaardigheid zal brengen".
De Palestijnen zeiden dat ze wensen dat er een wonder zou gebeuren in hun leven, ze hopen dat Israël werkelijk vrede sluit met de nieuwe Palestijnse Autoriteit.
Zij (Israël) vertelden de wereld dat Arafat de belangrijkste hindernis voor de vrede is, en dat - nu president Arafat dood is - Israël werkelijk vrede kan stichten.
Ze moeten ophouden met hindernissen op onze schouders te stapelen, zij zijn de bezetter. Ze zouden de basisrechten van ons volk moeten erkennen om te leven als vrije mensen zonder bezetting. Het is genoeg, we hebben 57 jaar onder de bezetting geleefd; genoeg is genoeg.
De Palestijnen in Bethlehem maken zich zorgen, zeggen ze. De Palestijnse presidentskandidaten zijn nog niet in Bethlehem aangekomen. Alleen Abu Mazen en Dr. Mustafa Al-Barghouti zijn in Bethlehem aangekomen, maar we hebben de andere kandidaten niet gezien. De Israëliërs hebben voor enkelen van hen, geen doorgangsvergunningen afgegeven.
We zijn niet zeker of de Israëliërs de deur van de scheidingskooi in Bethlehem zullen openzetten, en ook de andere grenzen zullen openen gedurende de verkiezing, we weten niet of we Ramallah kunnen bereiken om er te stemmen.
Er wonen veel Palestijnen in Bethlehem, maar die officieel zijn geregistreerd in Ramallah.
Die kunnen hier niet stemmen.
-> Home